برای ابراز عشق، از تغییر خودتون شروع کنید

ماها همه توو زندگی دارای یک خصوصیاتی هستیم که بخش بزرگیش رو خودمون نساختیم. این خصوصیات نشأت گرفته از ترس‌هایی هستند که ما رو به ایجاد یک رویه یا خصیصه در اون مورد وادار کردن. بله دقیقا وادار کردن. من همیشه از حضور در جاهای شلوغ یا ناشناخته می‌ترسیدم. پس از حضور در اینجور جاها پرهیز می‌کردم. حالا ولی تصمیم گرفتم با تک‌تک خلقیاتی که خودم میدونم دلیل منطقی ندارن، روبرو بشم و بخاطر عشقم به غزل و علاقه و امید به زندگی مشترکمون، اصلاحشون کنم.

شروعش برام کمی سخت بود، ولی انجامش دادم. تلاش کردم تا با خوندن خاطرات روزشماری که از ۱۶ سالگی شروع به نوشتنشون کردم، رابطه‌ی خودم و غزل رو بازخوانی کنم و هرآنچه انجام ندادم رو شناسایی کنم. وقتی غرور رو میگذارین کنار، بیشتر و بهتر می‌تونین خود خودتون رو صادقانه تحلیل کنید و بفهمید کجاها اشتباه کردین. من تلاش کردم تا از محیط‌های صرفا لوکس و داخل شهر، تفریح‌ها و قرارهای دوتاییمون رو ببرم به سمت و سوی جاهایی که کمی فضای دل‌انگیز‌تری داشته باشن. صد البته که باز هم جاهایی رو انتخاب میکنم که شایسته‌ی حضور همسرم باشه.

در خصوص قرارهای سوپرایزی هم تلاش کردم تا با عشق بیشتر، زمان‌های خودم رو جوری مدیریت کنم تا بتونم در ساعات پایانی شب در حد گردش و خوردن یک قهوه و ایجاد یک فضای قشنگ همسرانه در شب‌گردی‌های زیبا، از اون چارچوب‌های سخت‌گیرانه‌ی خودم خارج بشم و از باهم بودن لذت بیشتری ببریم.

شکر خدا تو‌ این هفته تونستم این امر رو محقق کنم و برای بهتر شدن حال رابطه‌مون قدم‌های خوبی بردارم. هرچند هنوز راضی نیستم و باید بیشتر تلاش کنم. ولی خواستم بگم، هیچی نشدنی نیست، فقط باید انگیزه و پشتکار داشته باشین. انگیزه‌ی من عشق به همسرم، غزل هست. و پشتکارم هم همون غیرتی هست که اکثر ما مردها ازش فقط توو گیر دادن استفاده میکنیم. ولی به نظرم جای قفس برای همسر و پارتنرتون، قصر آزادی بسازید. اگر عشق آزاد باشه و دل به دلتون بده، اونوقت هیچ دزدی نمی‌تونه اونو ازتون بگیره. ولی اگر ازتون دزدیده شد، مطمئن باشید، شما با گیر دادن و قفس ساختن هم نمی‌تونستین حفظش کنین.

خدایا، تو از دل من آگاهی، ازت با تمام وجودم می‌خوام، مسیر خوشبختی همسرم، غزلنازم رو تا نفس می‌کشم از راه من مقدر بفرمایی و از دریچه‌ی رحمت و بزرگیت بهم فرصت بدی تا تلاش‌هام در مسیر درست و بدون هیچ نا‌اهلی و ناحقی، به سرمنزل مقصود برسند.

الهی بامید تو